Voorzitter Adrie van der Maas viert het jubileum mee én neemt afscheid van RUD Zeeland. De start was turbulent en in de jaren daarna was het ook nooit rustig. “Er is altijd iets wat speelt.” Er is kortom veel te vertellen. Heel veel. “Ik zou er, en dat meen ik oprecht, een boek over kunnen schrijven.”
Een jubileum vieren en afscheid nemen. Het is voor Adrie van der Maas een beetje dubbel. Tegelijkertijd is het ook een mooie afsluiting van een voorzitterschap van twee termijnen en, op verzoek van het bestuur, zelfs nog iets langer. Die 8,5 jaar stonden verbinden, luisteren en meedenken met alle partijen centraal.
Adrie geloofde vanaf de eerste seconde in de kracht van een uitvoeringsdienst. Vanuit zijn rol als wethouder van de gemeente Noord-Beveland was hij al veel eerder betrokken dan de officiële start van de RUD in 2014. Hij maakte deel uit van de stuurgroep die zich boog over de komst van een regionale uitvoeringsdienst. “We zijn in 2010 begonnen met de eerste bespreking, onder leiding van Karla Peijs. Toen de Commissaris van de Koningin.” Aanvankelijk werd er gekeken naar een uitvoeringsdienst per regio, maar dat bleek niet haalbaar. De conclusie was een Zeeuwse samenwerking, in de vorm van een gemeenschappelijke regeling.
“Vooral in die beginperiode heeft het best gespetterd en was iedereen zijn eigen toko een beetje aan het verdedigen. Toen gingen we nadenken: hoe komen we tot een robuuste RUD? Dat speelde toen eigenlijk ook al.” RUD Zeeland ging in januari 2014 echt van start, met Adrie als lid van het Algemeen Bestuur (AB) en Dagelijks Bestuur (DB). Na het vertrek van voorzitter Willem Ginjaar , de grondlegger, werd hij in april 2015 tot voorzitter verkozen door het AB. Er werd unaniem voor hem gestemd.
“Dat heeft mij erin gesterkt om voorzitter te worden. Ik heb geen moment getwijfeld. Ik voelde echt de noodzaak om de RUD toekomstbestendig te maken.” Dat was geen eenvoudige opgave, met zoveel deelnemers: de dertien gemeenten, provincie en waterschap. Iedereen kwam uit een andere situatie en er moest één financieringssystematiek komen. “Het was altijd schipperen voor mij. Ik vond het een grote uitdaging om al die partijen op één lijn te krijgen.” Dat lukt niet vanaf je eigen bureau en tussen negen en vijf. Adrie was daarom altijd bereikbaar en stapte met liefde in de auto om samen met Anton te praten, plooien glad te strijken en alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Met succes. “Je bent daardoor uiteindelijk altijd beschikbaar en bereikbaar. Dat vind ik ook belangrijk. Maar in die zin zal het me ook een stukje rust geven als ik geen voorzitter meer ben.”
Zijn voorzitterschap gaf hem nooit slapeloze nachten, maar de RUD zat altijd in zijn achterhoofd. Thuis, op zijn fruitteeltbedrijf, kwamen tijdens het werk in de boomgaard vaak de inzichten. “Soms liep ik met een probleem en dan kwam ik de volgende dag met een oplossing. Ben je gaan snoeien of plukken, vroegen ze dan. Als je even naar de basis gaat en los bent van alles, komen de initiatieven vanzelf. Ik probeer ook vaak te relativeren. Bijna alle problemen zijn oplosbaar, heb ik in al die jaren geleerd. Ik zou er, en dat meen ik oprecht, een boek over kunnen schrijven. Over hoe al die processen gegaan zijn. Ik heb er zelf ook veel van geleerd.”
Wij-gevoel
De omgevingsdienst en haar medewerkers zijn in al die jaren onder zijn huid gekropen. Adrie stelde zich niet alleen op als opdrachtgever van de RUD maar ook als eigenaar. Hij wilde de medewerkers leren kennen en uitdragen wat ze doen om Zeeland schoon en veilig te houden. “Het is óns personeel en ónze RUD. Niet wij en zij. We moeten nog meer werken aan het wij-gevoel, dat zorgt dat het personeel zich meer gewaardeerd voelt. Dat verdienen zij ook! Dat wil ik de nieuwe voorzitter ook graag meegeven.”
Zowel omgaan met mensen als besturen liggen hem goed. Dat zat er altijd al in. “Toen ik raadslid werd voor SGP was ik 23. Ik heb het als een stukje roeping gevoeld om dat te gaan doen. Ik deed vroeger op school al spreekbeurten over politiek. Toen ik raadslid werd, kwam er van alles op mijn pad. Van alles wat ik gedaan heb, heb ik genoten.” Niet voor niets heeft Adrie een druk bestuurlijk leven en staat hij vol in de maatschappij. “Met mensen omgaan vind ik leuk, ik geniet daarvan. Ik vind humor ook heel belangrijk in vergaderingen. Dan relativeer je, we zijn uiteindelijk allemaal gewoon mensen. Ik heb altijd genoten van de sfeer in vergaderingen.”
Zijn laatste vergadering heeft hij in december voorgezeten. Het voorzitterschap van RUD Zeeland laat hij los. Op hetzelfde moment dat de organisatie samen met de deelnemers bezig is om robuust te worden, door middel van een landelijk traject. Dat is nodig. “We moeten met te weinig geld teveel doen.” De RUD moet kortom groeien om toekomstbestendiger te worden. “Ik ben blij dat ik dat de afgelopen tijd mee mocht maken. Dat de deelnemers constructief bezig zijn en echt de intentie hebben om het robuust worden handen en voeten te geven. Ik denk, dat als we de stappen volgen die nu ingezet zijn tot een robuuste RUD, we over een paar jaar echt trots mogen zijn.”
Ik geef mijn voorzittershamer met het volle vertrouwen aan mijn opvolger, Ankie Smit